Transition
Taking into account my interest in the condition created within public transportation, including the audiovisual stimuli it generates, I attempt to explore the concept of the transition of human presence through space and time.
In *Postproduction* by Nicolas Bourriaud, when discussing Mike Kelley’s work *Framed & Frame*, the notion of conflict is highlighted as an indicative element of the everyday experience of urban dwellers in the 21st century. Global culture, as a chaotic melting pot, merges and confuses high and low culture, East and West, art and non-art, alongside an endless archive of images and production methods. Referring to the major theme of Mike Kelley’s work—*detourage*, the process of isolating an object from its surroundings—Bourriaud illustrates how our culture operates by transplanting, grafting, and decontextualizing elements.
The research interest in the presented video revolves around a similar line of thought. The situations that unfold within public transportation and the coexistence of heterogeneous elements, observed through personal experience, constitute the primary informational material. The framework that emerges creates an imposed condition, setting limits around the framed subject—the human figure. The repetitive use of transportation leads to identical actions, behaviors, and expressions.
What happens when isolated elements function as cognitive tools, and, once stripped of their original contexts, are analyzed and redefined in a different way? How does the concept of transition operate within space and time, and how does human presence move within these shifting variables?
This raises the need to depict a visual confusion, to render an ambiguous state of imagery. By projecting parallel videos, stretching time while simultaneously compressing it—without a clear narrative but maintaining aspects of reality through a rudimentary beginning, a form of climax, and an open-ended conclusion—the attempt is to deconstruct realism and create a timeless transition into what Mike Kelley refers to as a “blurred spatiality.”
The rapidly alternating visual elements are structured through line drawings from life, which have been digitized and transformed into forms integrated with images of maps and transit environments. The abstract forms at times are filled with color, while at other times they remain outlined, constructing new images and prompting the viewer to critically reflect on their own projections.
From the act of transport as a transformative process, the notion of transition/displacement is posed as a critical issue within the emerging conditions of the present, which seem to signal new ways of functioning and communicating.
The material collection was conducted through personal documentation in three cities (Paris – Athens – Thessaloniki) over different periods between 2014 and 2018. The tools used include pencil drawings, photographs, and short video recordings.
Λαμβάνοντας υπόψη το ενδιαφέρον μου για τη συνθήκη που δημιουργείται στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, συμπεριλαμβανομένων των οπτικοακουστικών ερεθισμάτων που παράγονται, γίνεται μία προσπάθεια προσέγγισης της έννοιας της μετάβασης της ανθρώπινης παρουσίας μέσα στον χώρο και τον χρόνο.
Στη “Μεταπαραγωγή” του Nicolas Bourriaud, κατά την προσέγγιση του έργου του Mike Kelly με τίτλο “Framed & Frame” (Πλαισιωμένο και πλαίσιο), γίνεται λόγος για το συγκρουσιακό στοιχείο ως ενδεικτικό στοιχείο της καθημερινής εμπειρίας των κατοίκων της πόλης στον 21ο αιώνα. Η παγκόσμια κουλτούρα ως χαοτικό χωνευτήρι, συρρέει και συγχέει την υψηλή και τη χαμηλή κουλτούρα, την Ανατολή και τη Δύση, την τέχνη και τη μη τέχνη, αλλά και έναν ατελείωτο αριθμό αρχείων εικόνων και τρόπων παραγωγής. Αναφερόμενος στο μείζον θέμα του έργου του Mike Kelly που είναι το ντετουράζ (detourage), το ξεφοντάρισμα, που αφορά στη διαδικασία απομόνωσης ενός αντικειμένου από το περιβάλλον του, καταδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο πολιτισμός μας, μεταμοσχεύοντας, μπολιάζοντας και αποπλαισιώνοντας τα πράγματα.
Το ερευνητικό ενδιαφέρον στο βίντεο που παρουσιάζεται κινείται γύρω από έναν αντίστοιχο συλλογισμό. Οι καταστάσεις που λαμβάνουν χώρα στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και η συνύπαρξη ετερόκλητων στοιχείων, μέσα από τη βιωματική εμπειρία και την παρατήρηση, στοιχειοθετούν το αρχικό πληροφοριακό υλικό.
Το πλαίσιο που παράγεται δημιουργεί μία αναγκαστική συνθήκη βάζοντας όρια στο πλαισιωμένο αντικείμενο που είναι ο άνθρωπος. Το στοιχείο της επανάληψης της χρήσης του μέσου οδηγεί σε πανομοιότυπες πράξεις, συμπεριφορές και εκφράσεις. Τι συμβαίνει όταν τα επιμέρους στοιχεία που απομονώνονται λειτουργούν ως γνωσιακά εργαλεία και απαλλαγμένα πλέον από τα αρχικά πλαίσιά τους αναλύονται και επαναπροσδιορίζονται με διαφορετικό τρόπο; Πώς λειτουργεί η έννοια της μετάβασης μέσα στον χώρο και τον χρόνο και πώς κινείται ο άνθρωπος μέσα σ’ αυτές τις μεταβλητές;
Γεννάται η ανάγκη της απεικόνισης μιας οπτικής σύγχυσης, της απόδοσης μιας ασαφής κατάστασης της εικόνας. Προβάλλοντας παράλληλα βίντεο, διαστέλλοντας τον χρόνο και ταυτόχρονα μειώνοντάς τον, χωρίς να υπάρχει ξεκάθαρη αφήγηση, διατηρώντας όμως στοιχεία μιας πραγματικότητας, μέσα από μία υποτυπώδη αρχή, ένα είδος κορύφωσης και ένα τέλος που παραμένει “ανοιχτό” προς ερμηνείες, επιχειρείται η αποδόμηση της ρεαλιστικής κατάστασης / εικόνας και η δημιουργία μιας άχρονης μετάβασης σε μία “συγκεχυμένη χωρικότητα”, όπως αναφέρει και ο Mike Kelly σε ένα κείμενό του για το νόημα που παράγεται μέσω του έργου του. Τα ζωγραφικά στοιχεία που εναλλάσσονται με γρήγορο ρυθμό, δομούνται με σχέδια με γραμμή, εκ του φυσικού, που έχουν ψηφιοποιηθεί και μετατραπεί σε φόρμες και έχουν ενταχθεί σε εικόνες από χάρτες και περιβάλλοντα των μέσων μεταφοράς. Οι αφαιρετικές φόρμες άλλοτε γεμίζουν με χρώμα και άλλοτε αποτυπώνωνται μόνο με γραμμή, δημιουργώντας νέες εικόνες, δίνοντας στον θεατή το ερέθισμα να αναλογιστεί κριτικά τις δικές του προβολές.
Από την πράξη της μεταφοράς ως διαδικασία μετασχηματισμού, η έννοια της μετάβασης / μετάθεσης τίθεται ως προβληματική, μέσα στα νέα δεδομένα του παρόντος που φαίνεται να δημιουργείται μία νέα συνθήκη η οποία θα σηματοδοτήσει νέους τρόπους λειτουργίας και επικοινωνίας.
Η συλλογή του υλικού έγινε με προσωπική καταγραφή η οποία πραγματοποιήθηκε σε τρεις πόλεις (Παρίσι – Αθήνα – Θεσσαλονίκη) και χρονικά εκτείνεται κατά περιόδους μέσα στα έτη 2014-2018. Τα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν είναι σχέδια με μολύβι, φωτογραφίες και βίντεο μικρής διάρκειας.
Transition, 2019, HD video with sound, 3’20’’